မဂၤလာပါ။
က်ေနာ္ေအာင္ႏိုင္ဝင္း(ေခၚ)ဖိုးႏုိင္ပါ။ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးပို႔သတဲ့ေမတၱာ၊ကူညီၾကတဲ ေစတနာ ေတြ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ရဲ ႔ ခြဲစိတ္ကုသမႈဟာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးသြားခဲ့ရပါတယ္… ယခုက်ေနာ္ေဆးရံုကေန ခဏ ဆင္းခဲ့ရပါၿပီ။ ။
ရင္ထဲကစကား
ပထမဦးဆံုး က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက စျဖစ္ၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ့ကို စစျခင္း ကိုယ္ေရာ၊စိတ္ပါ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ဝုိင္းဝန္း ကူညီအားေပးစကားေျပာေပးခဲ့ၾကေသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူး အထူးတင္ပါတယ္…
ဒီညီအစ္ကိုေတြေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္ အႏၱရယ္ရွိတဲ့အေျခအေနကေန လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ရပါတယ္…
လက္ရွိ က်ေနာ့အေျခအေနကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၄ လပိုင္း ၁၃ ရက္ေန႔က က်ေနာ္ေဆးရံုးက ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္. ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းလို႔ အၿပီးဆင္းလာတာေတာ ့မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကုသမႈေတြက်န္ေနပါေသးတယ္၊ ခ်က္ ခ်င္း ကုသလို႔ရမွာ မဟုတ္ေသးတာေၾကာင့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ယူရအံုးမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဓိကကုသမႈျဖစ္တဲ့ ကင္ဆာ ဆဲလ္ေတြကို အျမစ္ျဖတ္တဲ့ ဓါတ္ကင္ကုသမႈက က်န္ေနေသးပါတယ္.အဲ့ဒီ ကုမႈကို ေဆးရံုမွ ႏွစ္လ ေက်ာ္ ေစာင့္ၿပီး ေနရမယ္ဆိုရင္ အရမ္းၾကာေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္၊ အျခား ကုသမႈေတြလည္း မရွိတာ ရယ္ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားနဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး ေဆးရံုမွ ခဏဆင္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္…
အနာဂတ္အေျခအေန
က်ေနာ္ဟာ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကုသမႈ ၿပီးသြားခဲ့ရင္ေတာင္ လက္ရွိ က်ေနာ့လည္ပင္းမွာ အသက္ရႈဖို႔ တတ္ထားေသာပိုက္ကို ဒီထက္ေသးတာနဲ႔ ေျပာင္းလဲတပ္ဆင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္.အလံုးစံုပိတ္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေျပာင္းလဲတပ္ၿပီးသြားခဲ့ရင္ေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ အခ်ိန္အတိုင္းတာ တစ္ခု အထိ ေစာင့္ၾကည့္ပါလိမ့္မယ္.. အဲ့ဒီအခ်ိန္ေရာက္ခဲ့ရင္ က်ေနာ္ကို ေဆးရံုသို႔ု ျပန္ေခၚပါလိမ့္မယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္ လို႔ေတာ့ အတိအက် မသိႏိုင္ေသးပါဘူး။
ေဆးရံုကိုျပန္ေခၚၿပီးရင္ က်ေနာ့ကို အေသးစားခြဲစိတ္ကုသမႈ ထပ္လုပ္ပါလိမ့္မယ္.. အခ်ိန္ကေတာ့ တစ္နာရီ(သို႔)ႏွစ္နာရီခန္႔ ၾကာလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္… အဲ့ဒီအခ်ိန္ၾကမွ က်ေနာ့လည္ပင္းက အေပါက္ကို ျပန္ ပိတ္ေပးပါလိမ့္မယ္. ပိတ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေဆးရံုေပၚမွာ အနည္းဆံုး ၁ဝ ရက္ေလာက္ေတာ့ ေနရပါလိမ့္အံုးမယ္.
က်ေနာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ေဆးရံုကဆင္းရပါတယ္။ ႏွစ္လေက်ာ္ေလာက္ ေဆးရံုေပၚမွာ ေဆး ကုသမႈခံယူခဲ့ရပါတယ္။
ေဆးရံုစရိတ္
၂လပိုင္း ၇ ရက္ေန႔ကစၿပီးတက္ရေတာ့ ၄ လပိုင္း ၁၃ ရက္ဆိုရင္ ေဆးရံုမွာေနရတာ ႏွစ္လေက်ာ္ေပါ့ ။ အဲ့ဒီအတြက္ ရွင္းေပးလိုက္ရတဲ့ ခြဲစိတ္ကုသမႈေဆးရံုစရိတ္ကေတာ့ ၃၈သိန္း ေလာက္ရွင္း ေပးခဲ့ရပါတယ္. အဲဒါက ဒုတိယအႀကိမ္ ခြဲစိတ္ကုသမႈအတြက္ပါ။
ပထမအႀကိမ္
ပထမအႀကိမ္ တက္တုန္းကေတာ့ တစ္လပိုင္းမွာပါ။ အဲ့ဒီတုန္းက က်ေနာ္ ရက္ ၂ဝ ေလာက္ ေဆးရံုတက္ လိုက္ ရပါတယ္.. အဲ့ဒီတုန္းကတာ့ တစ္သိန္းရွစ္ေသာင္းေလာက္ပဲက်ပါတယ္..ဒါကလည္း အေထြ၂ေဆးစစ္ တဲ့ စရိတ္လို႔ပဲ ေျပာလို႔ရတာေပါ့။ က်ေနာ့ ခြဲစိတ္မႈကႀကီးေတာ့ ၁၆ နာရီေလာက္ၾကာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိတ္ရက္ေတြ အားလံုးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ၾကမွ ခြဲစိ္တ္မႈအခ်ိန္ေတြကို ေရႊ ႔ယူလုိက္တာပါ၊တစ္ရက္လံုး ခြဲခ်ိန္ယူရမွာမို႔ ေဆးရံုေပၚမွာ ၾကာသြားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္..ဒါကလည္း က်ေနာ့ခြဲစိတ္ကုသမႈအတြက္ က်ေနာ့ရဲ ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ ရာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ မႈရလိုက္တာပါပဲ။
ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူး
အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္ေဆးရံုတက္ေနခ်ိန္၊ခြဲစိတ္မႈမစခင္မွာ ကိုရဲႏုိင္ဝင္းေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိ က ေရးတဲ့ “လိုတရ ႏွလံုးသား” ဆိုိတဲ့စာအုပ္ေလး ဖတ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ က်ေနာ့မွာ ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ကို ေကာင္းေကာင္း ရြတ္ပြားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္…
ခြဲစိတ္မႈအေျခအေန
ခြဲစိတ္မႈအေျခအေနမ်ားကို ျပန္ေျပာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ခြဲစိတ္မယ့္ေန႔မွာ က်ေနာ္ကို လာေစာင့္ ေရွာက္ ေပးေနတဲ့ ဆရာမေတြရဲ ႔ေျပာျပခ်က္ေရာ၊ က်ေနာ္ကို က်ေနာ္ေပါ့ေနာ္ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းရွင္း ေနမိ တယ္.. အရမ္းရွင္းေနတယ္ဆိုတာ ေၾကာက္တာလည္းမရွိဘူး၊စိုးရိမ္ျခင္းလည္းမရွိဘူး၊ က်ေနာ္ ခြဲစိတ္ခန္းထဲ ကို ဘုရား ဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားၿပီးဝင္သြားခဲ့ပါတယ္..အထူးသျဖင့္ အရဟံ (ကိေလသာကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား) (လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာျမတ္စြာဘုရား) (ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာေတာင္ မေကာင္းမႈကို ျပဳေတာ္မမူေတာ္ျမတ္စြာဘုရား)လို႔ရြတ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ က်ေနာ္သတိေမ့ သြားခဲ့ရ တယ္…
အဲ့့ဒီအခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္.. ေသျခင္းတရားက လက္တစ္ကမ္းမွာပါ။ဆရာဝန္ေတြေျပာခဲ့သလိုပဲ အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ က်ေနာ တိမ္းေစာင္းသြားခဲ့ရင္ ေတာင္ တိမ္းေစာင္းခံႏုိင္မယ့္အေျခအေနမ်ိဳးအထိ က်ေနာအဆင္သင့္ျဖစ္ေနမိတယ္.. ဒါဟာ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ ဒါဟာ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးပဲလို႔ က်ေနာယံုၾကည္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့ညီအစ္ကိုမ်ားက စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏုိင္ရည္ရွိဖို႔အတြက္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ေသာစာအုပ္စာေပေတြ၊ တရားေခြေတြကို ေပးဖတ္၊နာၾကားရတဲ့အတြက္ ခံႏိုင္ရွိခဲ့တယ္လို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္…
ၿပီးေတာ ့အစ္ကုိႀကီး ဦးေဇမင္းေအာင္ကလည္း တရားစာအုပ္ေတြလာေပးခဲ့တယ္… ဒါေတြကို ဖတ္ခဲ့၊ နာခဲ့ရတဲ့အတြက္လည္း စိတ္အင္အားေတြျဖစ္ေစခဲ့တယ္.. ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရခဲ့ပါတယ္…ဘာသာေရးရဲ ႔ခြန္အား ေပါ့!
ဒုတိယအႀကိမ္
တစ္လေက်ာ္ၾကာမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆးရံုျပန္တက္ရေတာ့ ခြဲစိတ္ကုသမႈ ေဆးကုသစရိတ္ က ၃၈ သိန္းေလာက္ ရွင္းေပးရပါတယ္… ဒါကို ရွင္းေပးၿပီးမွ က်ေနာ္ခု ေဆးရံုကဆင္းခဲ့ရပါၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႔ ၁၄ ရက္ ေန႔ကစၿပီး အျပင္ကပဲ က်ေနာ္ ေဆးရံုကိုသြားၿပီး ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကင္ျခင္းနဲ႔အျခား ကုသမႈေတြကို ျပသ ေနရပါ တယ္.. ဓါတ္ေရာင္ျခည္ကင္တာက တစ္ခါကင္ရင္ တစ္သိန္းနီးပါးက်ပါတယ္.. ခုဆိုရင္ တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ေပါ့! အဂၤါေန႔နဲ႔ေသာၾကာေန႔တိုင္းမွာ နား၊ႏွာေခါင္း၊လည္ေခ်ာင္းဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္.. အဲ့လို ေတြ႔တိုင္း ႏွစ္သိန္းနီးပါးကုန္က်ေနပါတယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဆးကုသတဲ့ဌာနကႏွစ္ခု (ဓါတ္ကင္တာ ရယ္၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊လည္ေခ်ာင္း) မွာ ျပသေနရလို႔ပါ။ ေဆးကေတာ့ ေသာက္ေဆးရယ္ ပလုတ္က်င္းဖို႔ အတြက္ ေဆးရည္ရယ္ပါ။
ကိုရီးယားအစိုးရရဲ ႔ေထာက္ပံ့မႈ
က်ေနာ္ခြဲစိတ္ကုသတုန္းက ေဆးရံုတက္ခ်ိန္တုုန္းက ကိုရီးယားအစိုးရရဲ ႔ေထာက္ပံ့မႈ ရၿပီးသြားတဲ့ အတြက္ ယခုဆိုရင္က်ေနာ့ကို ေဆးရံုက ေဆးေတာင္အလကားမေပးေတာ့ပဲ ဝယ္ေသာက္ေနရပါၿပီ။ ယခု ဆိုရင္ က်ေနာ့ အေျခအေနဟာ က်န္းမာေရးေထာက္ပံ့မႈမရွိပဲ အားလံုးကုိ ကုိယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ ဝယ္ေသာက္ ေနရပါ တယ္.. ေဆးရံုကေတာ့ ဘာေထာက္ပံ့မႈမွ မရေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ (နား၊ႏွာေခါင္း၊ လည္ ေခ်ာင္း) က်ေနာ့ကို အဓိကခြဲစိတ္ေပးတဲ့ ေဆးရံုမွာေတာ့ သံုးႀကိမ္ေစ်းေလ်ာ့ေပးတာေတာ့ရွိခဲ့ပါတယ္. ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ ေက်ာက္ ကပ္ တို႔ ၊ ႏွလံုးတို႔ မေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး ေက်ာက္ကပ္၊ႏွလံုးအထူးကုဌာနကိုလည္း တစ္ႀကိမ္ ျပခဲ့ရပါတယ္.. သူက လည္း တစ္ႀကိမ္ဆို တစ္ႀကိမ္ပါပဲ၊တစ္ခါျပလိုက္တာ တစ္သိန္းခြဲေလာက္ ကုန္က်ပါတယ္။
ေထာက္ပံ့ေငြရရွိမႈမ်ား
ေဆးရံုကဆင္းၿပီး အျပင္ကေန ဆက္လက္ ကုသတာကေတာ့ လံုးဝအလကား မရရွိေသးပါဘူး။ သူတို႔ ႏိုင္ငံရဲ ႔ေဆးကုသမႈစနစ္ကုိက ေဆးရံုတက္ကုမွ ေဆးရံုမွာရွိတဲ့ လူမႈေရးဌာနမွာ ေလွ်ာက္လႊာတင္မွ ရပါလိမ့္ မယ္ လို႔ ထင္တယ္။ ဒါေတာင္ သူတို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ား ျပည့္စံုမွေထာက္ပံ့မႈ ရပါလိမ့္မယ္၊ ကူညီမႈ ေတြရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ .. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္က တရားမဝင္ႏိုင္ငံျခားသား
အလုပ္သမားအျဖစ္ ကိုရီးယားႏုိင္ငံမွာ ေနထိုင္ရပ္တည္ေနရသျဖင့္ ဘာမွအာမခံခ်က္မရွိပါဘူး၊ မည္သည့္ အေထာက္ အထား မွလည္း မရွိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးအာမခံကို မခံစားရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဆး ကုသတဲ့စရိတ္ အားလံုးကို ယခုလက္ရွိ က်သင့္တဲ့အတိုင္းပဲ ရွင္းေပးေနရပါတယ္…
ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ခုဆိုရင္ အျပင္မွာ ေဆးကုသ ေနရတာဟာ ေဆးရံုတက္တုန္းက ကုန္က်စရိတ္ နီးပါး ေလာက္ နီးနီး ကုန္က်ေနပါတယ္..
Stop Crackdown တီးဝုိင္းက ဦးစီးၿပီး သူတို႔ေတြ ပြဲတစ္ခုလုပ္ၾကပါတယ္. အဲဒီပြဲမွ အျမတ္ရေငြ ဆိုၿပီး ေတာ့ က်ေနာ့ကို ကိုစိုးမုိးသူအပါအဝင္ Stop Crackdown တီးဝုိုင္းအဖြဲ႔သားေတြ ေဆးရံုကိုလာၿပီး၊ က်ေနာ္ ေဆးရံုက မဆင္းခင္ တစ္ရက္အလိုမွာ ဝမ္သိန္း(၅၀) ကူညီ ေပးသြားၾကပါတယ္.. က်ေနာ္ေဆးရံုမွာ ရွိေနခ်ိန္ ေရာ ယခု အခ်ိန္ထိပါ က်ေနာ့ကို ကူညီေနၾကတုန္းပါ။ အဲ့ဒီအတြက္လည္း က်ေနာ္အရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္… ေလာ ေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္ေဆးရံုေပၚမွာရွိစဥ္တုန္းက က်ေနာ္ ေဆးရံုးကိစၥ အစစ အရာရာ ကူညီေပးေနၾကေသာ ညီအစ္ကုိမ်ားနဲ႔ စာရင္းေတြ မေမးရေသးတာေၾကာင့္ က်ေနာ္အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္မသိ ေသးပါ ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုရီးယားအဖြဲ႔အစည္းအခိ်ဳ ႔ကလွဴဒါန္းေငြေတြလည္း လက္ခံရထားတယ္ေျပာၾကပါတယ္…
ဒါေတြကို ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္အေသးစိတ္ေဖာ္ျပေပးသြားမွာပါ။ က်ေနာ့အေပၚခုလုိ ေငြေၾကးေရာ၊ စိတ္ေရာ၊ ကိုယ္ပါ ဝိုင္းဝန္းကူညီ ေပးၾကေသာ၊ ေမးျမန္းၾကေသာ ရဟန္းရွင္၊လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးကို အထူး ေက်းဇူး တင္ပါတယ္.. ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ ဘေလာ့မွာတင္ထားတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားစာရင္းေတြရယ္ ေနာက္ထပ္ ဝင္လာတဲ့ ကူညီေငြမ်ားစာရင္းေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ ဘေလာ့မွာ ထပ္ၿပီးတင္ျပ၊ေဖာ္ျပ ေပးသြား မွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ ကုိသိန္းေအာင္ ဘဏ္စာအုပ္ထဲကို ပို႔ေပးထားတာကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားၿပီးျဖစ္ပါ တယ္ .. ေနာက္ထပ္ ဝင္လာတဲ့စာရင္းမ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္သိပ္မၾကာခင္ တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္…
ခုေတာ့က်ေနာ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ခြဲစိတ္ကုသမယ့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနပါတယ္… ဒီအႀကိမ္ ေဆးရံု တက္ ခဲ့ရင္ေတာ ့ ေဆးရံုက ေထာက္ပံ့မႈရမယ္၊မရဘူးဆုိတာကိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း သိပ္ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသး ပါဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆုိေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ ခဲြစိတ္ကုသခ်ိန္က သူတို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကး အားလံုး ကုိ က်ေနာ္ခံစားၿပီးသြားလို႔ပါ။ တစ္ကယ္လို႔ အဲဒီေထာက္ပံုေၾကးေတြသာ က်ေနာ္ မရခဲ့ရင္ ယခု ခြဲစိတ္ကုသမႈ ဟာ ကုိရီးယားဝမ္ သိန္း(၂၀၀)ေလာက္ကုန္က်မွာျဖစ္ပါတယ္. အဲ့ဒါေတြ ရခဲ့သျဖင့္ က်ေနာ္ ေဆးရံုးကဆင္းေတာ့ ေဆးရံုစရိတ္ အျဖစ္ ၃၈ သိန္းေလာက္ပဲရွင္းေပးခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္..ဒါေၾကာင့္ ယခု တစ္ႀကိမ္ေဆးရံု ျပန္တက္ ရအံုးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ကို အကူအညီေပးေနၾကတဲ့ကိုရီးယား ဆရာ၊ဆရာမမ်ား ကလည္း က်ေနာ္ကို ေထာက္ပံ့ မႈ ရမယ္၊မရဘူး မေျပာႏိုင္ၾကပါဘူး။ေဆးရံုတက္ေတာ့မွပဲ လူမႈကူညီေရး အဖြ႔ဲမွာ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၾကည့္မွပဲ က်ေနာ္သည္ ရႏိုင္မယ္၊မရႏုိင္ဘူး သိရမယ့္အေျခအေနျဖစ္ေနပါတယ္.. ယခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဟာ ဘာမွ တရား ဝင္ လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ေထာက္ပံ့ ေၾကးရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အရမ္းနည္းပါ တယ္..
လက္ရွိအေျခအေန…
လက္ရွိက်န္းမာေရးကိုေျပာရအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြားလို႔၊လာလို႔အားလံုးေတာ့ရပါတယ္… စကား ေျပာရင္ ေတာ့ ဓါတ္ကင္တဲ့အခ်ိန္မွာ တံေတြးေတြေျခာက္သြားသျဖင့္ ေဆးရံုေပၚမွာေလာက္ က်ေနာ္ စကား ေကာင္း ေကာင္း မေျပာႏုိင္ေသးပါဘူး။ အၾကာႀကီးေျပာရတာလည္း သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ လွ်ာအေျခအေနကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ အရသာခံစားႏိုင္စြမ္းမသိရေသးပါဘူး။ ဓါတ္ကင္ေနခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ လွ်ာရဲ ႔ အရသာခံစားမႈ ရွိမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ခံစားရအံုးမလဲေတာ့မသိရေသးပါ ။ ခုေလာေလာဆယ္ လွ်ာဟာ ခံစားမႈ မဲ့ေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္…ဒါေပမယ့္ စပ္တဲ့အရသာတစ္ခုေတာ့ ခံစားလို႔႔ရပါတယ္.. ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ လွ်ာ အစားထိုးထားတဲ့အသားကို ဓါတ္ကင္လိုက္တဲ့အခါ လွ်ာသည္ အနည္းငယ္ဗ်က္ႀကီးေနေသာေၾကာင့္ သြားေတြ ေအာက္ကို ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္. အဲ့ဒါေၾကာင့္ လွ်ာဟာ ေကာင္းတဲ့ဘက္အျခမ္းဟာ သြားေတြနဲ႔ ျခစ္မိ၊ ဖိမိၿပီး ၿပဲသြားလို႔ စပ္တဲ့အရသာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ေျပာတာပါ။
မနက္အိပ္ရာထတိုင္း ၾကည့္လိုက္ရင္ သြားေအာက္ကို လွ်ာေရာက္ေရာက္ေနၿပီး ပါးေခ်ာင္ေတြပါ ပြန္း ေနတတ္ပါတယ္..ပိုၿပီး ဆိုးတာက မနက္အိပ္ရာထရင္ အရမ္းနာက်င္ပါတယ္၊ အရမ္းနာက်င္ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ကို လႈပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး၊ မရွိတဲ့အတြက္ ဘာမွစားခ်င္စိတ္လည္းမရွိဘူးျဖစ္မိတယ္၊ ႏြားႏို႔ပူပူ၊ ေကာ္ဖီ ပူပူတို႔ အထဲ မွာ အရမ္းကိုႏုညံ့ၿပီး အရသာရွိေသာ ကိတ္မုန္႔မ်ားကို ႏွစ္ၿပီး ဒီအတိုင္းမ်ိဳခ်တာေတာင္မွ ပါးစပ္ က လႈပ္ခ်င္စိိတ္ မရွိပါဘူး ။ ေတာ္၂ေလးၾကာမွ ပါးလုတ္က်င္း၊မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွပဲ ႏြားႏို႔ပူပူနဲ႔ ကိတ္မုန္႔နဲနဲ စား လို႔ ရပါတယ္.. ဘာလို႔ စားရသလဲဆိုရင္ နံနက္ေဆးေသာက္ရပါတယ္..
မနက္တစ္ခါ၊ေန႔လည္တစ္ခါ၊ညေနတစ္ခါေပါ့၊ၿပီးေတာ့လည္းေဆးရံုသြားရေတာ့ က်ေနာ့အေနျဖင့္ အစာကို မျဖစ္မေန စားကိုစားေပးရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆရာဝန္ေတြကလည္းေျပာၾကတယ္. “ ဓါတ္ကင္တာ ဟာအရမ္း ပင္ပန္းတာေၾကာင့္ အစားမစားႏုိင္ခဲ့ရင္ ခႏၶာကိုယ္က ဒဏ္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး” တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ အစားအစာ ကိုမ်ားမ်ားစားဖို႔ ဝုိင္းဝန္းတိုက္တြန္းၾကပါတယ္.. က်ေနာ္အေနအထားကလည္း အရသာ သိျခင္း၊မသိျခင္းထက္ ခႏၶာကိုယ္အားျဖစ္ဖို႔အတြက္ပဲ စားမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားေသာ္လည္း ပါးစပ္က စားရတာအဆင္မေျပ ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ရံုအစားအစာမ်ားဟာ က်ေနာ့အတြက္အဆင္မေျပ ျဖစ္ေန ခဲ့ပါတယ္..
ဒါကလည္း ခဏလို႔ပဲ က်ေနာ္ထင္ထားပါတယ္… က်ေနာ့ကိုခ်စ္တဲ့ ညီအစ္ကုိမိတ္ေဆြေတြ အားလံုး လည္း မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔၊ အဆိုးဆံုးအေျခအေနက က်ေနာ္ေက်ာ္ျဖတ္လြန္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ေဆးရံုျပန္ တက္မယ့္ရက္ကိုလည္း ထပ္ေျပာျပပါအံုးမယ္.. ခုေတာ့ က်ေနာ္လည္းမသိရေသးပါဘူး။ က်ေနာ့္ ကို ကုသေပးတဲ့ ပေရာဖက္ဆာႀကီးက အေၾကာင္းၾကားမွပဲ က်ေနာ္ေဆးရံုထပ္တက္ရမွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ ဓါတ္ေရာင္ျခည္ ကုသတာကလည္းမၿပီးေသးလုိ႔ပါ။ အဲဒီဓါတ္ေရာင္ျခည္ ကုသတဲ့ ဆရာဝန္မႀကီးနဲ႔လည္း အပတ္စဥ္အဂၤါေန႔တိုင္း ေတြ႔ရပါတယ္..သူ႔ကိုဘယ္ႏွစ္ႀကိိမ္က်န္ေသးသလဲလို႔ေမးလိုက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္ ေဆးရံုျပန္တက္ ရမယ့္ရက္ကို သိႏိုင္ပါတယ္… တနလၤာေန႔ဆိုရင္ က်ေနာ္ေသြးစစ္ရပါတယ္.. ေသြးစစ္တဲ့ အေျဖေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ဓါတ္ကင္တဲ့ ဌာနကဆရာဝန္မႀကီး မင္းဘယ္ႏွစ္ရက္က်န္ေသးတယ္. ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ထပ္ကုုရမယ္ဆိုတာ ေျပပါလိမ့္မယ္.. ပံုမွန္ကေတာ့ တစ္ပတ္ကို ၅ ႀကိမ္ေပါ့။ ပိတ္ရက္ဆို အကုန္ ပိတ္ပါ တယ္. အနီရက္ရယ္ စေန၊တနဂၤေႏြေပါ့။ ဖြင့္ရက္မွာသာကုသလို႔ရပါတယ္…
ခုေနာက္ဆံုး က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက အကူအညီေပးၾကေသာ ညီအစ္ကုိမ်ား အားလံုးကို ရင္ထဲမွာ လွိဳက္ လွိဳက္လွဲလွဲနဲ႔ တစ္ကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
သႀကၤန္မွာတုန္းကလည္း က်ေနာ္ကို အကူအညီေပးၾကသူမ်ားအား က်ေနာ့အေျခအေန တုိးတက္မႈကို ျပခ်င္တာရယ္၊ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လြန္းအားႀကီးတာေၾကာင့္ အပင္ပန္းခံၿပီး က်ေနာ္လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းပါ။ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ကို က်န္ရစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အခြင့္အေရးမ်ားေပးခဲ့ရင္ က်ေနာ္လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ပါ့မယ္..ခုေတာ့ က်ေနာ္ဒီေနရာကပဲ ေက်းဇူးတင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္…
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္လ်က္...
ေအာင္ႏိုင္ဝင္း(ဖိုးႏိုင္)
